Belevenissen Stage en Antarctica

28 november 2015 - Entre Lagos, Chili

Lieve allemaal,

Wat leuk om reacties te krijgen, ook appjes en mailtjes zijn erg leuk om te lezen. Bedankt!

Het is alweer even geleden dus tijd voor een update :) Op een of andere manier doet het internet in ons huisje het niet, dus misschien dat we de limiet al zo snel behaald hebben. Dan maar bij Thijs op het werk gebruik maken van de wifi. Thijs is nu aan het werk en ik ben meegegaan om even te internetten. (op onze chileense nummers is het internet heel traag..) Dus ik begin maar even met mijn avontuur naar Antarctica, dan vervolgt Thijs het verhaal als hij klaar is met werken.

Op donderdag 12 november vertrok ik met de bus vanuit Entre Lagos naar Bariloche. De dag ervoor gekeken waar de bus hoe laat kwam, je raadt het al, geen bus te zien.. Thijs had het op het werk gevraagd en een lieve collega Henri wilde ons helpen door er ook te staan met zijn auto. Mocht hij dan niet komen of niet stoppen dan kon hij me verder brengen met de auto. Dit bleek niet nodig, de bus kwam veel te vroeg (dat kan dus ook hier..) maar we stonden er gelukkig al.

In de bus een zakje chips en een koekje (hahaha...) voor onderweg en door de Andes over de grens Argentinië in gereden. Mooie rit, van heel groen, tot in de sneeuw, tot hele kale stukken waarna bij de afdaling in Argentinië weer heel mooi groen en veel bloemen en meren.

Bariloche ligt in een soort vallei, het deed me aan Mexico denken zoals ik het ken van tv. Maar tevens aan een meer en tegen een berghelling opgebouwd. De stoepen zijn hier trappen, zo steil is het er. Het was al donker toen ik aankwam, taxichauffeur Ricardo bracht me naar mijn geboekte hostel waar ik op een dorm sliep met 2 Canadese meiden. De volgende ochtend pikte Ricardo me al vroeg op en bracht me naar het vliegveld. Hiervandaan vertrok ik naar El Calefate, waar ik na een paar uur wachten naar Ushuaia vloog. Hier aangekomen met de taxi naar een hostel wat een beetje viezig was en waar ik weer op een dorm sliep, met een Tsjech en een Argentijnse. Ik ben gauw de stad ingegaan om wat te eten en wat warme kleding te kopen om vervolgens via de toeristinfo waar ik alles geboekt had mijn gehuurde waterdichte broek, jas en handschoenen haalde.

De volgende dag na een ochtendwandeling weer gegeten bij een leuk restaurant: 'Tante Sara' met al mijn spullen en wifi daar mijn middag doorgebracht tot mijn vertrek met de boot. Om 16 uur werden we op de pier verwacht waar al een dikke rij stond. We waren meteen met elkaar aan de praat en iedereen had er zin in. Bij aankomst bij de boot werden de koffers al voorzien van hutnummer en mochten we daarna zelf aan boord. Na een welkom met een hapje en drankje vertrokken we  om 18 uur richting het Beaglekanaal. Rond middernacht zouden we open zee (Drake Passage) bereiken dus werd ons al aangeraden de reistabletten te nemen. Ik deelde mijn hut met Verónica, een leuke meid uit Canada welke nu in NYC woont. De eerste 2 dagen zouden we op open zee zijn, dus genoeg tijd om elkaar (88 personen totaal, waarvan met mij nog 7 Nederlanders) te leren kennen. De eerste nacht vooral heen en weer gerold in bed door de sterkte deining. Op je zij liggen was er niet bij en ik was blij met mijn bedhek :) Het was overdag redelijk zonnig en uit de wind in de zon was het prima toeven, al moest je je af en toe wel goed vasthouden om niet van je bankje te glijden. Er is regelmatig mogelijkheid om een lezing bij te wonen (Over de ozonlaag, pinguïns, wildlife, ecosysteem, Antarctica, researchstations etc) Alle drinken behalve frisdrank en alcohol zijn de hele dag te pakken. Om 7 uur wordt er ontbeten nadat we worden gewekt via de intercom van de boot met een muziekje en een update van de reisleider met een update waar we varen, de temperatuur en de weersomstandigheden. Na het ontbijt volgt een briefing met de planning van de dag en een lezing. Om 13 uur is er warme lunch en middags weer een lezing. Om 16 uur een snackje waarna rond 20 uur diner is (ja, weer warm) hierna nog een film gerelateerd aan Antarctica. Er wordt heel goed voor ons gezorgd!

Na een dag varen zien we de 2e ochtend de eerste ijsschots. Erg groot, zeker als je je bedenkt dat je 20% ziet en 80% onder water zit. Indrukwekkend, ook het idee dat die dingen drijven. Ze zijn er in alle formaten, maar overwegend veel groter dan ons schip..

Na anderhalve dag zien we land in zicht: The Southern Shetlandislands waar we 's middags al een landing maken met de Zodiacboten. Dit is een bonus want we zijn er 6 uur eerder dan gedacht. Voor je aan land gaat moet je je volledige kleding aan, dus thermokleding en trui (of in mijn geval gewoon spijkerbroek hemdje, shirt lange mouwen en trui) met daaroverheen je skikleding. We krijgen laarzen van de boot, ik kies voor 2 maten groter ivm mijn 2 paar sokken én skisokken. De laarzen moeten voor vertrek en aankomst ontsmet worden in een 3-tal bakken (Moest denken aan  mond en klauwzeer..) om verspreiding van wat dan ook tussen eilanden te voorkomen. Ze zijn hier heel voorzichtig in. We hebben allemaal een life-vest met nummer. Dat wordt het systeem waarmee gewerkt wordt als je van boord gaat. Ik ben bijvoorbeeld nr 5 en meld het bij verlaten en aankomst op het schip.

Het is bijzonder aan land te gaan in de sneeuw waar je struikelt over de pinguïns. We zijn er!! Heel bijzonder en stil, mits de pinguïns hun knarsende geluiden laten horen. De bemanning gaat eerst aan wal en zetten een veilige route uit, soms zitten er enorme scheuren in het ijs welke niet zichtbaar zijn door de nieuwe sneeuw dus wel belangrijk :) We hebben per landing 3 uur de tijd, klinkt lang maar is zo om als je daar loopt/zit/staat tussen de pinguïns. We lopen het uitgezette spoor achter elkaar aan. De pinguïns zijn totaal niet bang want kennen op land geen vijanden. Als je gaat zitten komt er altijd wel een even bij je kijken. Heel grappig gezicht. Vanaf deze eilanden zie je de Antactische Peninsula liggen, waar we de volgende dagen veel aan land zullen gaan. We gaan gemiddeld 2 keer per dag aan  land. Bij de eerste landing vroeg ik me af of het niet wat eentoning zou worden, al die landingen, maar elke landing is anders, andere soorten pnguïns, andere uitzichten, het weer, wat in ons geval uitzonderlijk mooi was (Zelfs de crew was onder de indruk) en de fases waarin de pinguïns zitten. Op het ene eiland waren ze nog aan het paren, waar ze op het andere eiland al nesten maken en op het andere eiland al broeden. Dit is afhankelijk van het soort maar ook van hoe noordelijk of zuidelijk je bent. Het bouwen van de nesten gaat met veel ruzie gepaard. De mannetjes halen steentjes welke hij zorgvuldig bij het vrouwtje, welke op/bij het nest zit,  neerlegt. Vervolgens gaat hij weer een nieuwe halen. Dit kan ver weg en eerlijk, maar ook oneerlijk dichtbij door ze gewoon uit het nest van de buren te jatten. Heel grappig en soms ook zielig hoe sommigen leeggeroofd worden. Tijdens het broeden zie de vrouwtjes op het nest zitten terwijl de mannetjes jagen in zee en terugkomen gewaggeld met hun buikje vol welke hij dan weer leegbraakt in de bek van het vrouwtje. Pure romantiek als je het mij vraagt.. Ook zijn er 'skuas' dit zijn roofvogels welke op de eieren van de pinguïns azen. De ene Skua irriteert de vrouwtjespinguïn zodanig tot ze van het nest komt, zodat de andere Skua het ei onder haar vandaan pikt.

Al met al veel spektakel aan wal, maar ook tijdens de Zodiactochten zie je mooie (baluwe) ijsschotsen en figuren in zee en soms zelfs een walvis. In de dagen erna o.a. nog Port Lockroy bezocht, een oud Engels researchcentrum. Hier wonen onderzoekers en zag je hoe het vroeger ging. Tevens kon je daar kaarten op de bus doen (de zuidelijkste postbus van de wereld!!) Tijdens de tocht is het maar de vraag hoe ver je zuidelijk kunt. Wij waren de eerste expeditie van dit seizoen (het is eind voorjaar) waardoor er nog veel bevroren was en af en toe drijfijs was wat ons in de weg lag. Uiteindelijk hebben we de zuidpoolcirkel op 65 graden net niet kunnen bereiken, wat ik jammer vond maar ja, dat is ook natuur..

Op 21 november keerden we rond 13 uur weer terug naar Argentinië. Omdat er een storm op komst was vertrokken we eerder. De storm viel niet te omzeilen maar ze wilden al helemaal niet midden in de storm terecht komen. Heel verstandig aangezien de heenweg voor sommigen al niet te doen was. Nou was dit van nog een ander kaliber. Het leek wel of we soms zeilden, zo schuin gingen we, we liepen of we stomdronken waren en zo af en toe viel er een van de senioren.. De dokter had het er maar druk mee. Maar het werd nog erger want ondanks de antislipmatjes schoof alles van tafel met eten en in de bar vlogen de stoelen door de ruimte. Meer dan de helft van de mensen lag ziek in bed, ondanks de medicijnen tegen reisziekte. Met de anderen hebben we er eigenlijk wel om gelachen én zagen we in de Drakepassage de grote groepen walvissen welke naar Antarctica vertrokken. Fantastisch gezicht met de vele staarten en uitademingen boven de golven uit! Krill staat aan het begin van het eco-systeem op Antarctica. De Krill legt eitjes welke in de Winter ingevroren worden aan het ijs, er moet eerst veel ijs smelten om de eitjes los te krijgen en naar de bodem van de zee te laten zakken waar ze uitkomen. De zee was bij ons kraakhelder, maar zal de komende weken veranderen in troebele soep door de hoeveelheid krill en algen. De walvissen en pinguïns zijn hier dol op, dus dan komen ook orka's, zeeluipaarden etc meer tot leven om weer op de pinguins te jagen. Wij zagen daarom niet veel walvissen op Anarctica zelf.

Al met al een fantastische ervaring, we kwamen 24 november vroeg in de ochtend aan waar we na het onbijt weer aan wal gingen en ik die middag weer terug naar Bariloche vloog. De 25e met de bus naar Chili waar bij de grens een behoorlijke opstopping gaande was, er werd toen gezegd dat het een staking van de douane was maar later bleek er 's morgens veel drugs te zijn onderschept dus werd nu alles en iedereen volledig gecheckt. Natuurlijk prima, maar ik werd wat moedeloos van de inefficiënte manier van werken waardoor we na 3.5 uur pas weer verder konden.. Hierna wel weer heel fijn om Thijs weer te zien en in ons vertrouwde huisje te zijn. Volgende week op zoek naar een baan, het is me aangeraden om dit begin december te doen. Hopen dat het lukt, al is het maar voor een paar dagen per week. Mijn taken als huisvrouw heb ik nu makkelijk onder de knie :)

Dan zal ik nu even vertellen wat ik allemaal beleefd heb, ik heb ook niet stil gezeten.

Nu de selectie zo goed als klaar is ben ik veel in de schuur bezig. Er wordt best veel aangepast in de schuur en hier kan ik goed bij assisteren. De vrijdag nadat Jolente naar Antartica ging, kwam er een container met materialen aan. Voor mij komt het allemaal bekend voor en kon dus meteen zeggen wat waar voor is en kijken of alles klopt. De zaterdag ben ik naar een agrarische beurs geweest, iets meer op vee gericht, was leuk om te zien. Er waren uiteraard trekkers en machines en er was ook nog een rodeo. Vanaf maandag de hele week in de schuur geweest, Er wordt verwarming in een cel geplaatst en er komen nieuwe droogwanden met verwarming erop. En ondertussen moet de spoelerij nog verder opgebouwd worden, moeten de pellijnen ook nog deels opgesteld worden en wordt er ook een nieuwe logistiek systeem ingevoerd. Al met al begint de tijd wel een beetje te dringen. Er wordt mij van alles gevraagd over bewaring, teelt en verwerking en vaak kan ik wel antwoord geven. En anders heb ik contact met NL om tot een oplossing te komen.
Heb nog een rondje bollen gestoken en de opbrengst lijkt niet slecht maar het is wat vroeg dus kan er nog niet te veel van zeggen. Wel lijkt het erop dat we iets eerder aan het rooien beginnen, misschien wel rond 20 december.
Woensdag hebben we dan eindelijk een auto kunnen kopen. Een mooie Suzuki Vitara 1,6. Met 4x4, centrale deurvergrendeling, 5 versnellingen, 4 wielen en een paar kleine deukjes. Een auto is echt wel fijn want tot nu toe ging ik met de bus naar de stad, wel leuk maar een hele onderneming, nu zijn we wat onafhankelijker. Kheb al een ritje de bergen in gemaakt, 20 km onverhard redelijk steil omhoog, 4x4 aan, prachtig ritje. Ik kwam uit bij een skigebied, maar er lag nu geen sneeuw. Ik kon nog door rijden tot een bij een krater en even verder begon de sneeuw en kon ik niet meer verder. 
Ook ben ik bij het andere perceel tulpen geweest dat geteeld wordt door een Nederlander(Nico Buijsse) die hier al 20 jaar woont. Erg leuk om te zien hoe hij het hier in Chili allemaal rondzet. 
Vorige week vrijdag was het jaarlijkse bedrijfsuitje, leuk dat ik dat even mee kan maken, kan ik meteen iedereen ook op een andere manier leren kennen. We zijn met ongeveer 40 personen naar een soort landhuis geweest waar wat activiteiten te doen waren, paardrijden, zip-linen, tafeltennis, biljart en nog wat andere dingen. We hebben vooral ook veel gegeten. Later gingen we naar Osorno waar een soort bbqtje geregeld was in de kantine van de brandweerkazerne. Er was nog een klein woordje en daarna hebben we het nog even laat gemaakt.
Afgelopen week nog een dag op het land geweest, de afbroei staat nu nog te bloeien dus die heb ik nog geselecteerd. En in de schuur is nog een container met materiaal aangekomen. Na wat proberen is nu duidelijk hoe de nieuwe droogwanden eruit moeten komen te zien en er werd ook duidelijker dat het nog wel eens krap kon worden met de tijd. Dus ik heb nu ook zelf de hamer gepakt en ben voornamelijk bezig met het luikensysteem boven de droogwanden.
Dinsdag kwam Henk van Dam met een groepje Nederlanders langs. Ik was afgelopen voorjaar met school naar Portugal en die reis hadden we via Henk van Dam geregeld. Ik sprak hem later nog eens en toevallig gingen we allebei naar Chili, dus hij vroeg of hij langs kon komen met een groepje. Ik heb een rondleiding op het bedrijf gedaan even lunchen in het dorp en toen naar die Nederlandse boer.
Gisteravond is Anton Nell bij ons langsgeweest. Anton gaat een aantal keer per jaar naar Chili en geeft bemestingsadvies voor de lelies. Hij komt uit hetzelfde dorp als ons en via hem ben ik ook aan dit stageadres gekomen. 

Al met al dus een paar drukke weken, af en toe ook 's avonds werken. Ik moet veel samenwerken met Chilenen en mijn Spaans gaat dan hard voorruit.

Afgelopen weken aardig wat regen gehad hier, en dan is het meteen ook wat kouder. wel mooi tulpenweer. Vanaf volgende week lijkt het hier warmer te gaan worden. We hebben nu een auto dus we zijn van plan om de komende weken een aantal mooie ritjes te maken.

Nog bedankt voor alle leuke reacties. We willen iedereen een hele fijne decembermaand toewensen. 

De foto's die bij dit bericht horen zitten in een álbum met dezelfde naam als dit bericht.

Groetjes uit Chili,

Thijs & Jolente 


 

 

 

 

 

Foto’s

16 Reacties

  1. Robert:
    29 november 2015
    hallo Jolente en Thijs,
    wat een gave foto's van antartica... leuk om te lezen wat jullie meemaken...
    geniet ervan.... groet vanuit een regenachtig zwolle.
  2. Bep:
    29 november 2015
    Hoi hoi lieverds, wat een geweldig verhaal om te lezen, je kent alle beelden van tv maar om dit dan live mee te maken , helemaal top.Alle goeds gewenst liefs Bep
  3. Marieke:
    29 november 2015
    Hoi, wat leuk om jullie belevenissen te lezen! Jolente ontzettend dapper dat je gelijk alleen op pas bent gegaan. En wat een prachtige natuur! Veel plezier! Lieve groet Marieke
  4. Adrie en Lian Doggen:
    29 november 2015
    Wat een boeiend verhaal.
    Jolente, wat een durf om zo alleen op pad te gaan.
    Wat een indrukken en uitdaging is dit voor jou geweest.
    Ook voor jou Thijs volop bedrijvigheid op je werk.Het is goed te lezen, waar jullie je mee bezig zijn.
    Het ga jullie goed.
    Vele lieve groetjes:Adrie en Lian.
  5. Familie Remijn:
    29 november 2015
    Hallo Jolente en Thijs,
    wat een geweldige en spannende verhalen, Jolente wat knap dat je dat alleen durft, en die Pinguïns, wat een schatjes, oh Thijs, en wat fantastisch dat je het zo naar je zin hebt, het is natuurlijk ook heel leerzaam,
    En een fijne rondrit op zón koepaard, maar daarvoor hoef je niet naar Chili hoor, dat kun je in Tollebeek ook gerust nog een keertje doen !!! , hey harstikke leuk dat jullie ons hier op de hoogte houden, en jullie heel veel plezier daar, misschien zie je daar 5 December ook nog een zwarte Piet, of een Sinterklaas !!, wij zullen de schoen voor jullie hier zetten oke
    Lieve Groetjes: Familie Remijn
  6. Aleida:
    1 december 2015
    Lieve Jolente en Thijs,
    wat weer een heerlijk verhaal!
    Goed bezig Thijs! Ik snap er natuurlijk maar de helft van, maar ik heb het idee dat je lekker gaat daar :)
    En die 4 wielen, dat is toch ook wel fijn he ;)
    Jelent, lekker hoor, wat een fantastische ervaring. Op een goede manier zit ik hier heerlijk jaloers te zijn.

    Dikke kus en knuffel van Jacco en mij
  7. Benny en Gé Jensma:
    1 december 2015
    Wat een prachtig verhaal over je reis naar Antartica, groot gelijk. Vanuit Nederland is het haast niet te betalen.
    Het idee dat jullie binnenkort gaan rooien...

    Hier is het echt z.... nat!!! Er kan gewoon niets meer bij.
  8. Annie:
    1 december 2015
    HI Jolente en Thijs, wat een prachtige foto's van Antartica! wat een mooie belevenis. Ben stinkend jaloers op jullie! heb nog niet al jullie verhalen gelezen, maar na de Sint is er vast tijd over om er even achter te zitten. Mochten jullie nog zin hebben in eer reisje, Peru is ook helemaal geweldig!
    Groetjes Annie
  9. Gijs en Margriet:
    2 december 2015
    Hi Thijs en Jo!

    Wat een toffe verhalen én wat een suuuuper gave reis heb je gemaakt naar Antartica Jo! En Thijs is ook goed bezig zo te horen. :)

    We zijn maar een beetje jaloers ;)

    Heeeeeeeeeeeel veel plezier nog daar! Geniet!

    Lieve groetjes van ons!
  10. Ardie:
    12 december 2015
    Hee!!! Beetje laat maar nu dan ook jullie bericht gelezen:) tof hoor al die belevenissen!
    Jullie ook een fijne decembermaand en goed op elkaar passen he :p
    Liefs, Ard
  11. Karlijn:
    16 december 2015
    Waaaaaaaauw Jolente: Antartica! Echt prachtig zeg, ik krijg er de reiskriebels van! Geniet ze daar in Zuid-Amerika!
    Groetjes vanuit zonnig Aruba :).
  12. Karin:
    16 december 2015
    Wauw!!! Jolente! Wat gaaf en mega jaloers!! Wat een reis en ervaring.

    Gr Karin.
  13. Team nachtdienst:
    18 december 2015
    Wow Jo, jullie zitten er niet verkeerd bij! Wat een supergave ervaring. Fijne feestdagen en nog veel plezier!
    Groetjes vanuit de nachtdienst: Monique A., Johan, Harriet en Jessica.
  14. Louis e Marly Backx:
    31 december 2015
    Heel bijzonder te lezen en te zien wat jullie meemaken !
    Heel veel succes toegewenst !
    Het is oudjaarsavond en bij deze wensen we jullie een voorspoedig 2016 !
    "let the good things grow"

    Marly en Louis
  15. Jolanda:
    1 januari 2016
    He Thijs en Jolente,
    Allereerst de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar!!
    Wat leuk om jullie verhalen te lezen en foto's te zien!! Wat een avontuur..
    Geniet van de dingen die jullie toe mogen komen.
    Groetjes Jan, Jolanda, Frank en Ilse
  16. Peter Schutte:
    2 januari 2016
    Hoi Jolente en Thijs
    Als eerste de beste wensen en vooral goed gezondheid voor 2016.
    Leuk om jullie verhalen te lezen, blijven we een beetje bij.
    Neem alles goed n jullie op en geniet.
    groetjes
    Peter